Autokostenforfait valt onder loonartikel in belastingverdrag

14 mei 2007 | Hoge Raad | jurisprudentie | LJN: AR6885, 39787

Een in Duitsland wonende directeur van een in Nederland gevestigde BV had een auto van de zaak. Voor het privé-gebruik, dat door hem niet werd bijgehouden, betaalde hij in 1996 een bedrag van ƒ 8.000 aan de BV. De inspecteur stelde bij de behandeling van de aangifte vragen aan de directeur maar kreeg daarop geen antwoord. Daarom corrigeerde hij bij het vaststellen van de aanslag het inkomen met een bijtelling voor de duurste auto op de balans van de BV. Deze auto had een catalogusprijs van ƒ 70.000. Later bleek, dat de BV in Duitsland een auto leaste met een Nederlandse catalogusprijs van ƒ 240.000. De inspecteur legde een navorderingsaanslag op, uitgaande van privé-gebruik van deze auto. Voor Hof Den Bosch was in geschil of Nederland op grond van het verdrag met Duitsland belasting mocht heffen over het privé-gebruik van de auto en zo ja, of daarbij de Nederlandse of de Duitse catalogusprijs moest worden gehanteerd. De directeur was van mening, dat de bijtelling voor privé-gebruik van de auto fictief inkomen was, dat niet onder de normale inkomensartikelen uit het verdrag viel, maar onder het restartikel. Dat zou betekenen, dat alleen Duitsland belasting mocht heffen. Volgens het Hof vormde het voordeel uit het privé-gebruik reëel genoten inkomen, dat op forfaitaire wijze werd vastgesteld. Daarmee viel het onder de gewone inkomstenartikelen en mocht Nederland belasting heffen. Er moest worden uitgegaan van de Nederlandse catalogusprijs, gezien een arrest van de Hoge Raad uit 1991. De Hoge Raad wees het beroep in cassatie van de directeur af en liet de uitspraak van het hof in stand. Volgens de Hoge Raad had de inspecteur bij het vaststellen van de definitieve aanslag inkomstenbelasting 1996 geen ambtelijk verzuim begaan. Hij had een onderzoek ingesteld en naar aanleiding daarvan een correctie wegens privé-gebruik van een auto aangebracht. Pas later kwam hij op de hoogte van het leasecontract voor de andere auto. Dat betekende, dat hij mocht navorderen.