Besluit over vergoeding van extraterritoriale kosten

14 mei 2007 | Ministerie van Financiën | besluit | CPP2003/641M

Een werkgever kan een vrije vergoeding geven voor extraterritoriale kosten. Dat zijn de extra kosten die een werknemer maakt omdat hij tijdelijk in het buitenland verblijft voor zijn werk. Daarnaast bestaat voor bepaalde werknemers de mogelijkheid om gebruik te maken van de 30%-regeling. Onderscheid moet gemaakt worden tussen de extraterritoriale kosten, de kosten die onder de algemene regeling voor vrije vergoedingen en verstrekkingen vallen en de kosten die niet vrij kunnen worden vergoed. Dit onderscheid is niet alleen van belang bij een vergoeding van de werkelijke extraterritoriale kosten, maar ook bij toepassing van de 30%-regeling. Het is niet toegestaan om naast de 30%-regeling een vergoeding te geven voor extraterritoriale kosten. Wél kan naast toepassing van de 30%-regeling een vrije vergoeding worden gegeven voor de kosten die onder de algemene regeling voor vrije vergoedingen en verstrekkingen vallen, uiteraard met inachtneming van de daarvoor geldende normeringen en beperkingen. Kosten of uitgaven die de werknemer ook zou hebben gehad bij dezelfde werkzaamheden in eigen land, zijn geen extraterritoriale kosten. In een besluit geeft de staatssecretaris van Financien een toelichting op diverse kostensoorten.De extra uitgaven van een werknemer door hogere kosten van levensonderhoud in het werkland zijn extraterritoriale kosten, die vrij kunnen worden vergoed.Een vergoeding voor de bereidheid van de werknemer om in het buitenland te gaan werken vormt belast loon.De kosten van verhuizing in het kader van de dienstbetrekking en de kosten voor het overbrengen van de boedel zijn normale zakelijke kosten, die vrij kunnen worden vergoed. Verhuizing na het einde van de dienstbetrekking kan niet vrij worden vergoed vanwege het ontbreken van een band met de dienstbetrekking. Bij een grensoverschrijdende tewerkstelling kan dit anders zijn. De kosten zijn dan extraterritoriaal.De kosten van een kennismakingsbezoek door de werknemer aan het bedrijf in het werkland vallen niet onder de extraterritoriale kosten. Deze kunnen vrij vergoed worden. De kosten van een kennismakingsreis naar het werkland zijn extraterritoriale kostenDe kosten die gemaakt worden voor het aanvragen of omzetten van officiële papieren, zoals verblijfsvergunningen, visa en rijbewijzen, zijn extraterritoriale kosten. Hetzelfde geldt voor kosten van medische keuringen en vaccinaties. Er is uiteraard alleen sprake van extraterritoriale kosten voor zover deze kosten zijn gemaakt in verband met de tewerkstelling buiten het land van herkomst. Kosten die gemaakt worden voor het aanvragen of omzetten van een tewerkstellingsvergunning vinden hun oorzaak in de behoorlijke vervulling van de dienstbetrekking. Dit zijn geen extraterritoriale kosten.De opslagkosten voor het deel van de boedel dat niet ‘meeverhuist’ naar het werkland zijn extraterritoriale kostenVermogensverliezen van een extraterritoriale werknemer (bijvoorbeeld door de verkoop van de woning of een auto) behoren tot de vermogenssfeer en zijn geen extraterritoriale kosten. De vergoeding van deze verliezen vormt belastbaar loon.Bij de kosten van huisvesting is van belang of sprake is van dubbele huisvestingskosten. Dubbele huisvestingskosten buiten het land van herkomst van een extraterritoriale werknemer zijn extraterritoriale kosten voor de periode van de tijdelijke uitzending. Als de werknemer niet in het land van herkomst is blijven wonen is geen sprake van dubbele huisvestingskosten. De normale huisvestingskosten worden op 18% van het loon uit tegenwoordige dienstbetrekking gesteld. Een vergoeding daarvan is loon. Als de kosten meer bedragen is sprake van extraterritoriale kosten.Bij huisvesting in een gemeubileerde woning moeten de kosten voor de woning en voor het meubilair gesplitst worden. De vergoeding voor het meubilair is belastbaar loon. De aan- en verkoopkosten van een woning, inclusief de makelaarskosten, behoren tot de vermogenssfeer en kunnen niet vrij worden vergoed.De uitgaven voor gas, water, licht en andere nutsvoorzieningen kunnen gedeeltelijk extraterritoriale kosten zijn.De kosten van reizen naar het land van herkomst voor bijvoorbeeld familiebezoek of gezinshereniging zijn extraterritoriale kosten.Eventuele hogere belastingen in het werkland behoren tot de inkomens- of vermogenssfeer van de werknemer en zijn geen extraterritoriale kosten. Een vergoeding van de kosten van een telefoonabonnement is geen extraterritoriale kostenvergoeding. Hiervoor geldt de specifieke regeling van de wet op de loonbelasting.Extra gesprekskosten met het land van herkomst vormen wel extraterritoriale kosten. De kosten van persoonlijke belastingadviezen, zoals het verzorgen van de aangifte inkomstenbelasting, zijn alleen extraterritoriale kosten als het gaat om van extra kosten ten opzichte van het laten invullen van de privé-aangifte door een vergelijkbare belastingadviseur in het land van herkomst. De extra kosten van maaltijden die het gevolg zijn van de uitzending behoren tot de extraterritoriale kosten.