CAO-voorschrift is geen spaarloonreglement

14 mei 2007 | Hof Den Haag | jurisprudentie | LJN: AW1314, BK 604/04

De spaarloonregeling is een fiscale faciliteit die het mogelijk maakt om een deel van het brutoloon van een werknemer te sparen en te zijner tijd onbelast te genieten. De werkgever moet wel een zogenaamde eindheffing betalen aan de belastingdienst over de gespaarde bedragen. Voorwaarde voor toepassing van de spaarloonregeling is een schriftelijk reglement waarin de regeling is uiteengezet. Een werkgever hield van het brutoloon van een aantal werknemers bedragen in die hij overmaakte aan een verzekeringsmaatschappij, bij wie de betreffende werknemers een lijfrenteverzekering hadden afgesloten. De werkgever hield geen loonbelasting en premies volksverzekeringen in over de aan de verzekeringsmaatschappij betaalde bedragen, maar betaalde wel een eindheffing aan de belastingdienst alsof er een spaarloonregeling was.De belastingdienst legde een naheffingsaanslag op omdat er wegens het ontbreken van een schriftelijke reglement geen sprake was van een spaarloonregeling. De werkgever beriep zich op de CAO, waarin de werkgever verplicht wordt om een spaarloonregeling te treffen voor zijn werknemers. Verder was hij van mening dat de belastingdienst door het ontbreken van een reglement niet was benadeeld. Hof Leeuwarden was van oordeel dat de bepaling in de CAO niet als een spaarloonreglement was aan te merken. Wel verminderde het Hof de naheffingsaanslag met het bedrag dat de werkgever bij wijze van eindheffing over de betrokken bedragen had afgedragen.