Overgang naar privé bij staking agrarisch bedrijf hield bestemmingswijziging grond in

14 mei 2007 | Hof Arnhem | jurisprudentie | LJN: AV0175, 02/03003

In verband met de beëindiging van hun agrarisch bedrijf gingen de tot het ondernemingsvermogen behorende onroerende zaken naar het privé-vermogen van een echtpaar. Het ging om de boerderij met ondergrond, erf en tuin en een weiland. Het weiland werd gebruikt voor het houden van schapen. De percelen hadden een agrarische bestemming. Volgens het bestemmingsplan had het college van B & W de bevoegdheid om vrijstelling te verlenen van de agrarische bestemming. In de periode van de bedrijfsbeëindiging zijn in de nabijheid gelegen onroerende zaken aan niet-agrariërs verkocht. Een makelaar taxeerde de onroerende zaken op een waarde van ƒ 300.000. De waarde in het economische verkeer (WEV) en de waarde in het economische verkeer bij agrarische bestemming (WEVAB) waren volgens het taxatierapport gelijk. De belastingdienst taxeerde de onroerende zaken op ƒ 400.000. Daarbij werd aan de ondergrond, erf en weiland een WEV toegekend van ƒ 125.000 en een WEVAB van ƒ 80.000. De inspecteur nam dit standpunt over en merkte het verschil tussen WEV en WEVAB aan als een belaste bestemmingswijzigingswinst. Het echtpaar nam het standpunt in dat geen sprake was van een bestemmingswijziging en dus geen sprake van bestemmingswijzigingswinst. Vanwege de bedrijfsbeëindiging per 31 december 1998 concludeerde het Hof dat het weiland daarna buiten het kader van een landbouwbedrijf werd aangewend. Dat hield een bestemmingswijziging in. Het gebruik van het weiland voor het in de hobbysfeer houden van schapen hield niet in dat er geen bestemmingswijziging had plaatsgevonden.Voor de bepaling van de WEV moest rekening gehouden worden met de omstandigheid dat een niet-agrariër de hoogste bieder zou zijn, omdat er een redelijke kans bestond dat de onroerende zaak voor niet-agrarische doeleinden kon worden gebruikt.Het taxatierapport van de makelaar van het echtpaar hield met deze omstandigheid geen rekening. Het Hof vond de toegekende WEV van ƒ 400.000 niet te hoog. Dat gold ook voor het verschil tussen de WEV en de WEVAB van het weiland. Het verschil viel buiten het bereik van de landbouwvrijstelling en was door de inspecteur terecht in de belastbare inkomens begrepen.